Kali ini, saya nak memperkatakan sesuatu tentang PAKSAAN, berdasarkan kepada kitab Muqaddimah Aqidah Muslimin, karangan seorang ulama' yang muktabar di dunia ini.

Sesungguhnya Allah taala tidak menerima keuzuran bagi seseorang itu untuk Tunduk (akur, mengikut, membenarkan, membiarkan) dan memberi kesetian kepada kekufuran malainkan dalam satu keadaan sahaja iaitu ketika menghadapi paksaan, seperti yang dinyatakan oleh firman Allah taala dalam Surah al-Imran ayat 28 yang bermaksud: "janganlah orang-orang mukmin mengambil orang kafir menjadi wali (teman akrab, pemimpin, penolong, pelindung) dengan meninggalkan orang-orang yang beriman. Barangsiapa yang melakukan demikian maka tiadalah dia daripada Allah sesuatu pun, kecuali kerana memelihara diri".

Perlu difahami bahawa paksaan itu tidak membolehkan seseorang itu redha dengan hatinya kerana Allah taala berfirman dalam Surah an-Nahlu ayat 106 yang bermaksud: "Melainkan sesiapa yang dipaksa dan keadaan hatinya tenang dengan iman".

Kerana paksaan itu tidak dapat menguasai hati. Apa yang dimaafkan ialah pada tempat yang dapat diberi kesannya oleh paksaan iaitu perkataan dan perbuatan, dan paksaan itu hendaklah sampai ke peringkatnya yang sebenar sehingga diseksa dan dibunuh.

Dengan itu, maka tidak boleh dibuat perhitungan paksaan kepada orang yang bimbangkan harta benda, pangkat dan jawatan kerana paksaan terhadap perkara tersebut dalam menegakkan iman hanyalah merupakan perhiasan syaitan, dan seperti yang telah dinyatakan oleh Allah taala dalam surah an-Nahlu ayat 107 yang bermaksud: "Yang demikian itu disebabkan kerana sesungguhnya mereka mencintai kehidupan di dunia lebih daripada akhirat dan bahawasanya Allah tidak memberi petunjuk kepada kaum yang kafir".

Allah taala menolak alasan hubungan keluarga bagi memberi ketundukan dan kesetian kepada kekufuran.